Bart Peeters Deluxe

Soundz - Willem Jongeneelen 16/05/2022

Bart Peeters is geboren voor het podium

Iedereen in België kent Bart Peeters. Voor veel Nederlanders geldt hetzelfde. Maar niet altijd vanwege dezelfde activiteiten van de in 1959 in Mortsel geboren Vlaamse zanger, drummer, gitarist, presentator en acteur. Want waar de Nederlandse bevolking hem nog altijd voornamelijk kent van het presenteren van tv-programma’s, of hooguit dat bijna vergeten hitje van zijn band The Radio’s uit 1992, daar wordt Bart in zijn thuisland de laatste tientallen jaren, ondanks zijn tv- werk, vooral ook geroemd als zanger.

Zijn muziek wordt vervaardigd door een weergaloos spelende band. Het vijftal muzikanten verwerkt daar extra veel elementen uit diverse genres, verzameld onder de noemer wereldmuziek, in. Dat, gecombineerd met zijn gave om als performer hele mensenmassa’s om zijn vingers te kunnen winden, zorgt ervoor dat hoe groot de zalen of arena’s ook zijn, hij ze in mum van tijd weet uit te verkopen. Zo verging het ook de reeds vóór corona ingezette reeks concerten genaamd Bart Peeters Deluxe in de Antwerpse Lotte Arena. Met een aantal onderbrekingen werd die reeks in april 2022 vervolmaakt, waardoor het aantal uitverkochte shows, met steeds ruim 6000 bezoekers, op maar liefst 26 stuks kwam te liggen.

Als er iets na ongeveer 15 seconden meteen al duidelijk is in die Arena dan is het wel dat Bart Peeters geboren is om op een podium te staan. Hij is een showbizzman, geeft zijn publiek complimenten over hun kleding en komt met zijn pretogen overal mee weg, ook als hij ze wel even voor de gek houdt of wat groffer uit de hoek komt. Hij rent over de catwalk, stuurt zijn magistrale band aan, komt weg met meezingers én tranentrekkers. Hij verklaart niet aan politiek te doen, maar zegt en passant ook waarom: ‘Verwacht geen anti- Poetin lied, omdat ik vind dat je psychopaten zo weinig mogelijk aandacht moet geven.’

Dus zet hij een lied in over zomerse dagen, waar het publiek voor het eerst compleet losgeslagen op meegolft of -deint. Bij Bart zit tevens het hart op de juiste plaats. Tijdens show nr. 25, die op Tweede Paasdag 2022, zijn 2000 mensen uit de zorg aanwezig. Ze kregen al eens eerder applaus, tijdens de pandemie, maar ongetwijfeld zelden zo indrukwekkend als op deze avond.

Bart Peeters laat niets aan het toeval over. De show loopt gesmeerd, is tot in de puntjes van ieder detail verzorgd en zijn virtuoze band, luisterend naar de naam De Ideale Mannen, speelt werelds. Letterlijk ook, want niet zelden wordt het spel gelardeerd met ritmes en sferen afkomstig uit Afrika, de Caraïben, Zuid-Europa, Latijns- Amerika, het zuiden van Noord-Amerika of gewoon uit De Kempen. Bovendien beschikt hij met live-mixer/producer Jo Franken over een van de beste geluidsmensen uit de Benelux.

Ieder woord is te verstaan, ieder akkoord komt binnen. Of De Ideale Mannen zich nu waagt aan een a capella gezongen versie van De Kat Zat Op De Krant, _amenco, een subtiel stukje Afrobeat of een Cubaanse son, en of Peeters nu bloedserieus is (in een duet met Hannelore Bedert) of zijn liedjes doorspekt met zijn typerende Vlaamse humor, de complete Lotto Arena eet al voor de pauze uit zijn hand of komt massaal uit de stoeltjes omhoog om in te haken of solo te dansen.

En dan moet het meest indrukwekkende van de hele show nog komen. Na de break. Met Bart in een vers droog pak, want wat beschikt deze jonge zestiger over een bak energie. Na de pauze zijn er echter ook de nodige mooie gevoeligheden en originele covers, zoals het op zijn lijf en stem geschreven Porque te Vas, in 1977 een kleine hit van Jeanette, of het nummer dat de band vaak tijdens de soundcheck speelt, maar nu ook voor een keer eens tijdens de reguliere show: September van Earth, Wind & Fire.

Bart hoeft maar met de vingers te knippen, even met de heupen te schudden of de handen op elkaar te zetten, de zaal is massaal mee. De avond verloopt op rolletjes en zowel de frontman als zijn ideale begeleiders maken tot dan toe al diepe indruk. Maar dan volgt er plots nog een cover, opgedragen aan zijn vrouw Anneke, die hem tijdens dat discotijdperk destijds verkoos boven zeventien andere John Travolta’s die haar ook wilde versieren. Het gordijn gaat open, het 500- koppige Pop-Up Koor van Hans Primusz verschijnt.

Verbazing, stilte en ontroering gaan hand in hand. Het koor zet de eerste klanken van You’re a Lady van Peter Skellern uit 1972 in. De song werd vakkundig hertaald tot Kies Mij. Het gevolg: minuten lang kippenvel. Wat een meesterlijke uitvoering.

Het is daarna natuurlijk niet meteen afgelopen met dat koor, want dat laat je uiteraard – en gelukkig maar – niet voor één liedje aanrukken. Van het ooit met de Zuid-Afrikaanse zangeres Tutu Puoane gezongen Dicht Bij Mij worden haar partijen in de Lotto Arena nu door het koor uitgevoerd. Het lied deed tijdens de pandemie voor veel Belgen (en alvast een enkele Nederlander) dienst als een soort alternatief volkslied. Omdat toen juist niet iedereen dicht bij hen kon komen.

Nog uitbundiger, maar ritmisch ook met een Afrikaanse touch, gaat het er aan toe in Heist Aan Zee. Na een traantje weggepinkt te hebben voor de veel te jong overleden Robert Mosuse, in de met diens broer Ronny gezongen Hij Zong Nana (een bewerking van She Goes Nana van The Radio’s uit 1993) vraagt Bart zich in de met de hele crew gezongen slotsong af wie er zijn Messias wil zijn. De zaal kan er wel een paar bedenken. Na de toegift Hoeveel Ik Van Jou (To Make You Feel My Love van Bob Dylan) mag het licht uit. Of beter gezegd, aan. Anders vindt niemand, inmiddels zwaar aangedaan en diep onder de indruk, de uitgang.

Het wordt tijd dat Bart Peeters eindelijk weer eens een Nederlands offensief inzet. Dat gaat ongetwijfeld slagen!

De Standaard - Floor Deckx 06/04

RECENSIE CONCERT BART PEETERS DELUXE LOTTO ARENA

Enkele pakkende covers, het vakmanschap van De Ideale Mannen en de verrassende comeback van gastzangeres Hannelore Bedert maakten dat ‘Bart Peeters Deluxe’ veel meer was dan een parade van greatest hits. Op de eerste tonen van ‘Zomerdagen’ zagen we de vrouw naast ons haar hand liefdevol op het bovenbeen van haar metgezel leggen. Hij beantwoordde de aanraking door zijn hand op de hare te leggen. Het was niet de laatste keer dat die twee dat zouden doen. Tijdens ‘Liefde is alles’ herhaalde het scenario zich. Voor u nu denkt dat het een kleffe boel was, dat concert van Bart Peeters: blijf even bij ons, want dat was het hoegenaamd níét.

Twee jaar, een pandemie en een nieuwe plaat later staat de knuffelzanger des vaderlands opnieuw in de ‘tot zijn living omgebouwde’ Lotto Arena om er zijn reeks Deluxe-concerten in schoonheid af te ronden – ze gingen al van start in 2019 maar werden onderbroken door corona.

Toen Peeters de show opende met ¬‘Pinguïn op Antarctica’, in zijn eentje op -gitaar, hield het publiek de adem in. Heel even maar, want we werden vrijwel meteen aangemaand om mee te zingen van na-na-na. We kennen maar weinig entertainers die erin slagen om hun publiek vanaf de eerste minuut aan het concert te laten deelnemen. Om daarmee weg te ¬komen, moet je Bart Peeters heten.

Voice Male

In tegenstelling tot het Bart Peeters Deluxe-concert dat we in december 2019 bijwoonden, was dit niet louter een parade van greatest hits.De setlist bevatte opvallend veel songs uit de recente plaat De kat zat op de krant. En het leek alsof we die songs al jarenlang kenden. Niemand verheerlijkt het alledaagse zo poëtisch en ¬tegelijk herkenbaar als Bart Peeters.

Dat beeld van die kat op de krant, bijvoorbeeld: het is iets wat alle katteneigenaars kennen (en wie geen katten heeft vast ook). De song werd voor de gelegenheid in een a-capellaversie gestoken en Pee¬ters’ begeleidingsband, De Ideale Mannen, schoof de instrumenten opzij om vervolgens in een soort van awoembawee-awoembawee-the-lion-sleeps-tonight-koortje uit te barsten. Ze klonken een beetje zoals Voice Male indertijd, maar dan minder gelikt.

Nog belangrijker dan hun vocale talenten, waren de muzikale verdiensten van De Ideale Mannen. De gezellige conga’s in ‘Winterdip’. De fluwelen accordeon in ‘Poolijs’. De kozakkenvibe in ‘Slaapwals’. En zagen we violist Emile Verstraeten daar zijn meest sexy moves tonen tijdens ‘September’, een cover van de dansvloerklassieker van Earth, Wind & Fire? Ja, zelfs voor disco draaiden deze muzikanten hun hand niet om.

Voor covers trouwens ook niet. Mogen we Bart Peeters de coverkoning van Vlaanderen noemen? Wat een schoonheid zat er in ‘Dat komt door jou’, zijn versie van Axelle Reds ‘Parce que c’est toi’. Wat een ontroering bracht hij teweeg met de Dylan-cover ‘Hoeveel ik van je hou’. En hoe verrassend was zijn vertaling van Jeanettes ‘Porque te vas’ (‘Je nam je jas’).

De comeback van Hannelore Bedert

Ontroering was er in het kwadraat toen Peeters zangeres en schrijfster Hannelore Bedert op het podium riep. Na het onverwachte overlijden van haar man begin 2019 had Bedert besloten om niet langer op het podium te verschijnen. Tot nu dus. Het duet ‘Zonder woorden’ ging door merg en been – op de goede manier.

Blij dat we de livecomeback van Hannelore Bedert mochten meemaken in deze grandioze setting. En dan moest het vijfhonderdkoppige koor nog aantreden, dat met ‘Dicht bij mij’, een song in het Nederlands en het Lingala, opnieuw recht naar onze ziel dook. Net zoals in 2019.

Knack Focus - Jasper van Loy

Dit waren de beste concerten van 2019

5. Bart Peeters - Lotto Arena, Antwerpen, 30/11

Niet wat u verwacht in Knack Focus, maar zelfs de credibelste criticaster kon niets anders dan bezwijken voor Peeters’ exquise liveband, vijfhonderdkoppig koor en nimmer verzwakkende enthousiasme.

Lees hier het volledige artikel.

De Morgen - Mark Coenen

Het Sportpaleis was vroeger geen zaal maar de olympische berg der popmuziek: wie daar mocht spelen had de top bereikt en kon mijmerend naar beneden kijken. Het was volbracht. Beter werd het niet. Ik was vijftien toen ik daar mijn muzikale epifanie ervoer aan de hand van een concert van de Rolling Stones. 1973. Billy Preston speelde in het voorprogramma, Mick Taylor soleerde de sterren van het heelal tijdens zijn laatste tournee met de groep.

Jagger had, zo staat het gegrift in mijn ongetwijfeld overspannen memorie, een dunfluwelen broek aan, waarvan de stof de contouren van zijn klokkenspel duidelijk benadrukte. Daar was over nagedacht. Zonder al in Londen geweest te zijn wist ik daardoor meteen hoe Big Ben er uitzag. Indrukwekkend, net zoals de muziek, die als een stalen vuist op je afkwam.

Keith Richards stond te zwijmelen van de heroïne, maar de setlist was om door een ringetje te halen: you can’t always get what you want, maar dit kwam toch wel heel dichtbij. Zeker op je vijftiende.

Twee levens later staan we op een druilerige zondagavond zo lang in de file op de ellendige ring rond Antwerpen dat we zowat het hele eerste deel van het concert van Bart Peeters en zijn Ideale Mannen missen. De sfeer is wel die van de grote dagen: voor mij staat een mevrouw te dansen alsof ze de hele tijd naar het toilet moet maar er al iemand op zit.

Onweerstaanbaar: dat is het woord. En daarvoor moest Bart gelukkig geen dunfluwelen broek aan doen. Hem kennende zou hij dat durven maar het zou geen zicht zijn.

Iedereen houdt van Bart Peeters, en terecht. Tijdens de schier eindeloze reeks verjaardagsconcerten in het baby-Sportpaleis bouwt hij de zaal om tot een deinende huiskamer met veel lichtjes, samen met bovengenoemde Ideale Mannen en de ideale Rony Mosuse, de nachtegaal van Bornem, die samen met broer Robert van Peeters een popidool maakten ten tijde van de Radio’s. Ze herdenken Robert met een pakkende vervlaamste versie van ‘She Goes Nana’: “Hij zong de sterren van de hemel tot hij er zelf een werd.”

Na de pauze wordt het kampvuur verder opgestookt aan de hand van het Ideale Koor: een paar honderd vurige tongen die zingen met aandoenlijk enthousiasme, alsof hun en onze laatste dag aangebroken is. De toverbal van kleuren en stemmen van dit grote Vlaamse gospelkoor doet de temperatuur in de zaal nog een paar graden stijgen, en het was er al zo warm.

Bart amuseert zich zichtbaar zo dat hij boven het podium lijkt te zweven en de indruk bestaat dat hij dra in een zuil van licht ten hemel zal worden opgenomen. Het zou niemand van de aanwezigen verbaasd hebben. Op wolkjes rijden we naar huis en krijgen de eerste paar uur die idiote gelukzalige grijns niet van ons gezicht. Het meervoud van geluk: dat zijn Bart Peeters en zijn Ideale Mannen.

De Standaard - Floor Deckx ★★★★★ 2/12

Bart Peeters is zestig geworden en dat ging niet onopgemerkt voorbij. In de Lotto Arena ontspon zich een drie uur durend feest waarin hij meesterlijk schakelde tussen actie en ontroering. Floor Deckx

Hup, voor de draad ermee: wij hebben het niet droog gehouden tijdens dit concert. Céline Dion legde ooit 6,5 ton pathos in ‘Pour que tu m’aimes encore’, Bart Peeters maakte van die song een tedere maar soms bikkelharde vertaling. ‘Tot je weer van me houdt’ klonk in het Nederlands meedogenlozer dan in het Frans. De zaal werd er stil van. Tweede waterlandermoment: de ode aan de in het jaar 2000 overleden Robert Mosuse. Daarvoor haalde Peeters Ronny Mosuse op het podium, die zijn broer een ontroerend eerbetoon schonk. ‘She goes nana’ werd ‘Hij zong nana’ en die song bracht niet alleen de gloriedagen van The Radios in herinnering, maar ook de breekbaarheid van het leven. ‘Hij zong de sterren van de hemel, tot hij er zelf eentje werd.’ Slik.

Terwijl Peeters dertig jaar geleden met The Radios spéélde dat hij een popster was, merk je nu dat de entertainer Bart Peeters steeds meer samenvalt met de mens Bart Peeters. Dat meenden we toch te mogen afleiden uit de bijzonder evenwichtige set en de goed gedoseerde energie van de gastheer. Springen deden we op ‘Ik hou meer van folk’, wiegen op ‘Zomerdagen’, mijmeren op ‘Zeester met koffie’, die wondermooie Prince-cover.

De mix van emotie en actie zat juist, temeer omdat de emotie nooit overhelde naar meligheid. Dat had nochtans gekund, want wat dacht u van een 500-koppig koor dat een kwetsbaar ‘Kies mij’ ondersteunde en het geneurie in de klassieker ‘Heist aan zee’ van extra dynamiek voorzag? In theorie klinkt dat inderdaad als een trigger voor Nekka-nachtmerries, maar het moet gezegd: wie deze koorzang niet als balsem voor de ziel ervoer, heeft wellicht een halfuur te lang cynisch staan wezen in de Sportpaleisfiles.

Gazet Van Antwerpen - Bart Steenhaut 27/11

’t Is niet dat Bart Peeters nooit eerder in Antwerpen te zien was - Roma, OLT en Arenberg zijn vaste adressen - maar precies daarom oogt zijn concertreeks in de Lotto Arena nog indrukwekkender. Gisteravond weerklonk het startschot voor negen Deluxe-optredens, waarbij de zanger niet alleen hulp kreeg van zijn Ideale Mannen, maar via de tribunes ook een vijfhonderdkoppig koor op het podium riep. En dat was niet eens de grootste verrassing van de avond.

Bart Peeters doet er werkelijk álles aan om de aandacht van zijn 60ste verjaardag volgende zaterdag af te leiden, maar verjaardagsgewijs is de grootste ontkenningsoperatie uiteraard de concertreeks in de Lotto Arena, een zaal die gekozen werd omdat hij zich volgens de zanger zowel leent tot intieme intermezzo’s als complexloos feestgedrag. En dat er geféést zou worden, stond vooraf al vast. Want voor het eerst zouden Bart Pee- ters en zijn band uitpakken met een echte greatest hits-set. Er werden in de aanloop naar de concerten in Merksem zelfs stiekem wat try-outs afgewerkt.

Vlaamse wereldmuziek

Opmerkelijk, want weinig bands die in de loop der jaren zo op elkaar zijn ingespeeld als De Ideale Mannen. Met bijna duizend concerten op de teller hebben ze een wezenlijke bijdrage geleverd aan het succes van Peeters.

Samen bouwden ze in de Lotto Arena aan een genre dat je alleen maar als Vlaamse wereldmuziek kan omschrijven, met invloeden die vanuit alle uithoeken van de aardbol kwamen aangewaaid. Dat komt ervan als je in de schaduw van het Sfinks-festival bent opgegroeid. De joie de vivre spatte er van af, en het duurde niet lang voor Bart Peeters weer overal tegelijk leek.

Toch was de set gedurfd en ingetogen begonnen met Zonder woorden, niet meteen een nummer waarmee je doorgaans een feest op gang trekt. Maar wees gerust: met In de plooi was het publiek meteen mee, en begon de klim naar een climax. De glasheldere geluidsmix - lang niet altijd een evidentie - was daarbij een goeie bondgenoot. Iedereen leek vastbesloten om elke song woord voor woord mee te zingen.

Voor wie er nog aan twijfelde: het repertoire van Bart Peeters is inmiddels cultureel erfgoed dat in ons collectieve geheugen zit. Hoe heerlijk om daarbij op te merken dat zijn inspiratie vaak uit het Franse chanson komt, terwijl de muziek gevoed wordt door traditionele folk uit Marokko, Argentinië, Hongarije, Zuid-Afrika en zowat elk gehucht er tussenin.

“Deze middag leek het hier nog een Citroëngarage, maar met jullie erbij is het een woonkamer geworden”, aldus Bart, waarna het zonovergoten Zomerdagen de temperatuur een paar graden deed stijgen. Poolijs schakelde naar een hogere versnelling, en met Allemaal door jou - wellicht het meest surrealistische liefdesliedje ooit - raakte de zaal al behoorlijk verhit.

Emo-moment

Met het van Jean-Jacques Goldman geleende Tot je weer van me houdt baadde de zaal in een zee van lichtjes. Een emo-moment, gevolgd door een nog groter emo-moment toen Ronny Mosuse mee herinneringen kwam ophalen aan zijn overleden broer, met wie ze samen The Radios vormden. “Robert zong de sterren van de hemel, tot hij er zelf een werd”, luidde de conclusie van Bart. Je kon een speld horen vallen, en vervolgens kroop de krop spontaan je keel in tijdens de tot Hij zong Nana vertaalde classic die hem wereldberoemd maakte.

Lepeltjesgewijs toverde de Lotto Arena om tot één grote glimlach. Tot op de achterste rij van het bovenste balkon was iedereen mee. En toen moest het tweede deel nog beginnen. Daar werd aanvankelijk even gas terug genomen, tot het van Earth, Wind & Fire geleende September de zaal omturnde tot een discotheek.

Nog mooier werd het toen plots een vijfhonderdkoppig koppig koor het podium vulde voor bloedstollende versies van Kies mij en Dicht Bij mij. Geen oog bleef droog. Zelden zoveel magie in de Lotto Arena gezien. Je hoeft er kortom geen sterrenparade van te maken om je publiek te imponeren.

Met uitsmijters als Konijneneten, Brood voor morgenvroeg, een prachtig Heist aan zee en een opzwepend AAA kregen feestneuzen de hoogtepunten zomaar op een dienblad aangeboden. U wilde nog een conclusie? Die is kort en krachtig: ga zélf kijken.

Het Laatste Nieuws - Jolien Boeckx 27/11

Alsof hij in z’n woonkamer optrad

Zijn grootste hits, een 500-koppig koor en als grote verrassing een kleine reünie van The Radios met Ronny Mosuse. Gevoelig en energiek klonk Bart Peeters in de Lotto Arena bij de aftrap van zijn ‘Deluxe’ gisteravond. De volgende dagen mag hij dat nog drie keer overdoen en in januari volgen de laatste vijf shows. Als Vlaanderens bekendste podiumspringer 60 wordt, viert hij dat zoals het hoort.

Met een hand voor de mond, verbaasd door al het volk stapt Peeters ‘zijn’ Lotto Arena voor de allereerste keer binnen. “Ik moet er nog aan wennen, maar het voelt wel goed. Eigenlijk is de Lotto Arena best een schoon café.” Een café dat hij deze week vier keer doet vollopen met telkens 8.000 fans. “Zullen we het ijs breken?”, vraagt hij zijn toeschouwers. “Oei, nu verklap ik meteen wel het volgende nummer.” ‘Poolijs’ wordt ingezet. Huppelend als een blij kind en met zijn benen op en neer zwierend alsof hij de cancan aan het dansen is: geen kat die zou denken dat hij zaterdag 60 wordt. Instant blij word je ervan. Visuals zijn niet eens nodig, want Bart pakt met zijn Ideale Mannen, zijn band, zonder moeite de hele arena in. “Dat vind ik nu zo gezellig aan deze grote zaal. Dit lijkt net een woonkamer.” En zo voelde het ook.

Sterren van de hemel

De lijn tussen energie en emotie is gevoelig dun. Staat Peeters het ene moment nog te springen van jolijt, houdt zijn publiek het vijf minuten later amper droog. Kippenvelmoment van de avond: ‘Hij zong nana’, een Nederlandstalige versie van ‘She Goes Nana’, als eerbetoon aan Robert Mosuse. Aan de microfoon broer Ronny (48) en Peeters zelf - meteen ook een korte reünie van The Radios, de band waarmee de broers Mosuse en hij eind jaren 80 doorbraken in de muziekwereld. “Ronny en ik hebben een verleden dat nooit op volle kracht kan terugkomen. Robert, Ronny’s broer, is in 2000 overleden aan een hersentumor. Hij zong de sterren van de hemel, tot hij er zelf één werd. Dit is voor Robert”, aldus Bart. Zijn achtduizend fans worden muisstil. Al zingend halen de twee herinneringen op, terwijl op de achtergrond beelden van de voltallige The Radios passeren. “Hij was een koning”, klinkt het. “Hij trok zijn hemd uit bij elke show. We waren jong, we wisten niets. Tegenslag leek als iets dat je fluitend bestrijdt. Hij zong zalig, riep ‘dag Utrecht’, ook in Berlijn. Hij zong nana nana, van de sterren, van elke hemel op ieder concert, tot hij er zelf één werd.” En dan: een staande ovatie.

Stijgende lijn

Hét moment van de show moest dan misschien nog komen, want in het tweede deel toverde Peeters er nog vijfhonderd extra stemmen bij. Dat het koor van Hans Primusz een aandeel had in ‘Deluxe’, wist iedereen op voorhand, hoe dat zou klinken niet. ‘Heist aan zee’ en ‘Liefde is alles’ klonken nooit eerder zo vol. “Het schoonste cadeau voor mensen zoals ik is om te mogen spelen voor mensen zoals jullie”, klonk het glunderend.

Van cadeaus gesproken: zaterdag is het Barts 60ste verjaardag. Toch wilde hij de Lotto Arena-concerten in geen geval aan die verjaardag linken, zei hij vooraf. “Want dan lijkt het ‘Kom, nog gauw eens zien voor het gedaan is’. Ik ben een laatbloeier en het gaat allemaal nog in stijgende lijn. Leeftijd mag hoogstens een voetnoot zijn in een mensenleven.” Als er één ding duidelijk is na een avondje ‘Deluxe’, dan wel dat Peeters’ lied nog lang niet uitgezongen is.

Het Nieuwsblad – Wout Desmytere 27/11

Zestig wordt hij dit jaar, ‘s lands populairste bard. Dat viert Bart Peeters met een reeks jubileumshows in de Lotto Arena onder de titel ‘Bart Peeters deluxe’. De première werd een avond vol enthousiasme, maar ook eentje van oprechte emotie met een eerbetoon aan Robert Mosuse. Ook diens broer Ronny kwam daarvoor langs.

Slechts één lamp brandde toen Bart Peeters het lege podium betrad. Hij werd door een volle Lotto Arena op luid applaus onthaald. Ingetogen, met enkel een akoestische gitaar, zong hij Zonder woorden, een nummer van zijn eerste Nederlandstalige lp Het plaatje van Bart Peeters. Een knipoog naar het moment dat Peeters zichzelf heruitvond als zanger.

Vlaanderen leerde de sympathieke ADHD’er immers kennen als zanger-gitarist bij The Radios. Samen met de broers Ronny en Robert Mosuse scoorde hij in de jaren 90 hits met She goes nana en I’m into folk. Rond de eeuwwisseling ruilde Peeters Engels in voor zijn eigen Lierse tongval. Intussen maakte hij al zeven Nederlandstalige albums.

Met dat verzamelde oeuvre zette hij gisteren de Lotto Arena op z’n kop. Twee nummers had hij nodig om het publiek op zijn hand te krijgen. Iedereen wiegde al vrolijk mee met Zomerdagen en klapte lustig in de handen bij Poolijs. En toen moest het spel nog beginnen. “Is het goed als we er dan nu een lap op geven?”, vroeg Peeters.

Hij zong nana

De hits volgden elkaar in sneltempo op. Lepeltjesgewijs, Konijneneten en een gospelachtige versie van Heist aan zee, waarbij Peeters versterkt werd door een 500-koppig koor. Het krachtigste moment van de avond kwam vlak voor de pauze, toen special guest Ronny Mosuse het podium kwam opgelopen. Voor het eerst in negentien jaar zongen de twee hun The Radios-hit She goes nana. Alleen veranderde dat in Hij zong nana: een mooi eerbetoon aan Robert Mosuse, die in 2000 op 30-jarige leeftijd overleed aan een hersentumor.

“She goes nana is de wereld rondgegaan”, zei Peeters. “Maar spijtig genoeg was dat in het Engels. Op een nacht dacht ik: Als ik daar eens een Vlaamse versie van probeer te maken? En ik kon maar aan één iemand denken: Robert Mosuse. Voor mij was hij een vriend, voor Ronny een broer.”

Lach en traan

En dus zongen Peeters en Mosuse terwijl Robert hen toelachte vanop de schermen. Een sereen moment te midden van alle gekte. De reünie smaakt naar meer. Misschien zien we Peeters en Mosuse in de toekomst vaker samen op het podium?

Na de tussenkomst van Mosuse zetten Peeters en zijn band Slaapwals in en kregen ze iedereen weer aan het dansen. De lach en de traan. Bart Peeters deluxe, een emotionele rollercoaster.

Concertnews.be - Sasha Siereveld - ★★★★ 19/01

Al 15 keer speelde hij in een uitverkochte Lotto Arena in Antwerpen zijn ‘Bart Peeters Deluxe’. Het lijkt wel alsof het Vlaamse publiek er geen genoeg van kan krijgen. Ondertussen zijn er zelfs nog extra speeldata in mei bijgekomen. En dat allemaal omdat een zekere Bart August Maria Peeters zijn zestigste verjaardag eens een beetje grootster wilde vieren. Met het Pop Up Koor van Hans Primusz op de achtergrond kan het nauwelijks nog grootser dan dit en met de Ideale Mannen aan zijn zijde is het niet alleen voor Bart Peeters, maar ook voor het publiek waarlijk een geweldig feest. Twee uur lang rijgen ze de hits aan elkaar: van een romantisch en ingetogen ‘Tot je weer van me houdt’ over een uptempo ‘Lepeltjesgewijs’ en een oer-klassieker als ‘Ik hou meer van folk’ tot een meezinger bij uitstek als ‘Heist Aan Zee’. ‘Bart Peeters Deluxe’ is een best of-show waar al van bij het begin alles in de plooi valt, men luidop droomt van zomerdagen, niet twijfelt en schaamteloos danst, beseft dat liefde alles is en tussendoor ook even denkt aan brood voor morgenvroeg.

Als je je zou afvragen hoe het met de sfeer zit tijdens ‘Bart Peeters Deluxe’, hoef je alleen al maar naar de start van de show te kijken. Tijdens ‘In de plooi’ zie je de eerste fans het al moeilijk krijgen om stil te blijven staan. Maar tegen de tijd dat we bij ‘Zomerdagen’ aanbeland zijn, wiegt het hele middenplein al zachtjes mee op het romantische ritme van Mike Smeulders’ accordeonklanken die spontaan doen wegdromen van een zwoele zomerdag ergens aan de Middellandse Zee. Tegen de tijd dat ‘Poolijs’ dan weerklinkt, is het feest niet meer te stuiten: er wordt gedanst, gezongen en meegeklapt dat het een lieve lust is. Bart Peeters en zijn muzikanten hebben er duidelijk zin in, maar dat geldt zeker ook voor het massaal aanwezige publiek. 30 november ligt dan wel al een tijdje achter ons, maar ‘Bart Peeters Deluxe’ blijft toch nog een groot verjaardagsfeest.

Wil dat nu zeggen dat er alleen uptempo feestnummers gebracht kunnen worden? Absoluut niet. Tussen alle leuke en soms absurde nummers door zit er af en toe ook een intiem pareltje als ‘Tot je weer van me houdt’. Kleine lichtjes dalen neer uit de nok van het dak en de gsm’s worden spontaan bovengehaald om de Lotto Arena sfeervol te verlichten. Emile Verstraeten zorgt tijdens de outro nog voor een passend solootje op elektrische gitaar om de song volledig af te maken. Het is heerlijk om te kunnen voelen hoe zelfs een teder nummer als dit overeind blijft in zo’n grote zaal en zo’n groots concept.

Dat is misschien nog meer waar voor ‘Wat nog komen zou’. Het is de eerste toegift na een geweldig sfeervol, uptempo slot van de show en misschien wel het meest kleine moment uit de show. Samen met Ronny Mosuse brengt Bart Peeters een heel kwetsbare uitvoering van deze song. Met de piano als ondersteuning aangevuld met hier een daar een streepje viool en accordeon komt alle aandacht bij de stemmen van de twee heren die op hun beurt nog eens kunnen rekenen op een immens koor voor de sfeervolle “oooooh” en “aaaaah” op de achtergrond. Het is een van de absolute hoogtepunten van de show.

‘Wat nog komen zou’ is trouwens niet het enige duet dat Bart met Ronny Mosuse brengt. Eerder in de voorstelling zit er ook het vrolijke ‘Zeester met koffie’ en ‘Hij zong nana’. Deze laatste is een hommage aan de in 2000 overleden Robert Mosuse op de tonen van ‘She goes nana’ van The Radios. De tekst werd herschreven, maar de tweestemmigheid van Ronny en Bart blijft. En het publiek zingt vrolijk de nana mee … zoals het hoort. De staande ovatie van het publiek na dit nummer en het grootse applaus spreken voor zich.

Het meest uit de toon vallende nummer uit ‘Bart Peeters Deluxe’ is ‘Sepetember’. Het is niet omdat we Bart dit nummer nog nooit zouden hebben horen brengen, maar het is de enige disco-cover van de avond. Piet Van den Heuvel mag de “yeah” voor zijn rekening nemen, terwijl Emile Verstraeten bewijst dat uit een viool ook disco-klanken kunnen komen. Na deze cover van Earth, Wind & Fire is het tijd voor het ingetogen ‘Liefde is alles’.

Terwijl het podium gehuld is in de rode gloed van de spots, wandelt Bart rustig over de catwalk. De piano klink zacht en Piet neemt moeiteloos de tweede stem voor zijn rekening. En net wanneer je dan denkt dat dit best wel een erg kleine uitvoering is, gaat het doek achteraan naar boven en verschijnt er een enorm groot koor o.l.v. Hans Primusz dat drie verdiepingen hoog gestald is. Onze eerste reactie: WOW!!! Het gaf het nummer bijna iets sacraals. Wat een volle klank krijg je plots.

Tijdens ‘Kies mij’ en ‘Dicht bij mij’ staat een deel van de koorleden zelfs mee in de tribune om zo een surround-klank te creëren … als je op het middenplein staat. Wie aan de zijkant op de eerste rijen van de tribune zit, mist tijdens deze nummers het zicht op het podium en hoort waarschijnlijk net als wij alleen de zangers die naast hen staan. Ondanks deze kritiek heeft het gebruik van het Pop Up Koor een heel mooi effect tijdens ‘Dicht bij mij’. Ze nemen de partij van Tutu Puoane over en je krijgt het gevoel van een groots Afrikaans koor. Vooral het moment waar ze een stuk a capella brengen, is genieten.

Nu het koor er dan toch staat, kunnen ze net zo goed de laatste nummers mee blijven opleuken. En zo krijg je een ‘Heist Aan Zee’ waar Bart Peeters niet alleen met zijn Ideale Mannen en het publiek zingt, maar het geheel wordt nog eens versterkt door het koor. De “OooooOOOooOOOOoo” klonk nog nooit zo vol! Tijd om alle remmen nog eens los te gooien en ons te smijten op ‘Brood voor morgenvroeg’. Wat een feest. Moeten we nu al beginnen uitkijken naar Barts zeventigste verjaardag?